اثبات معاصر پاس دادن

آموزش دروازه بانی در مشهد

اثبات معاصر پاس دادن حداقل از ژانویه 1872 اتفاق می افتد. در ژانویه 1872 ، شرح زیر در مورد دربی آورده شده است: "W. Orton ، با نمونه ای از بازی دقیق ، توپ را در نزدیكی دروازه دوید و از آنجا برگرداند. به J. Marsh ، که با یک ضربه مستقیم خوب آن را از طریق " این بازی در حال وقوع است" در نزدیکی دروازه "یک پاس کوتاه و" بازگشت "توپ به مارش نشان می دهد که این دومین است از دو پاس. در ادامه این شرح تاكتیكهای جالب جالب دیگر نیز شرح داده شده است: "این هدف با یكی از موفقیتهای نمایشگاه T. Butler در زمینه هنر بازی چوب پنبه و تاكتیكهای فریبنده كه تأثیر هیجان انگیز تماشای تماشاگران را بر عهده داشت ، تکمیل شد" به همین ترتیب گزارش معاصر زیر از پاس از ژانویه 1872 آمده است: "تنها گل زده این مسابقه توسط شفیلد بدست آمد ، به دلیل دویدن خوب در زمین توسط استیل ، که آن را با منطقی به متیوز پاس داد ، و دومی نیز با یک ضربه خوب لگد زدن ، آن را از طریق هدف دور از دسترس متولی فرود آورد ". آن مسابقه (در برابر Notts County) نیز شواهد معاصر "دریبل زدن و لگد زدن خوب" به ویژه توسط W. E. Clegg را ارائه داد. با این حال ، شرایط زمین "علیه یک نمایشگاه علمی واقعاً" تدارک دیده شده است ، و این نشان می دهد که در زمان های دیگر بازی آنها حتی "علمی تر" بود. بازی آنها در مارس 1872 به عنوان "سرعت ، نیرنگ و علم بدون نظم متوسط" توصیف شد.

قبل از معرفی تیرآهن ، تیم ها می توانستند بدون دروازه بان بازی کنند. اولین اشاره به یک دروازه بان در گزارش "نبرد برامال لین" در سال 1862 دیده می شود. از موقعیت ، به عنوان جایگزینی برای اخراج بازیکن استفاده شد. اگرچه گاهی اوقات در قوانین از دروازه بان موقعیت شناخته شده بعنوان بازیکن نزدیکترین گل به خودی نام برده می شود (این امر به او امکان مدیریت توپ را می دهد). برخلاف همتای خود در FA ، قوانین شفیلد هرگز هدایت به یک بازیکن مشخص را محدود نمی کند. با وجود این در دهه 1870 تیم ها معمولاً از یک بازیکن در موقعیت برخوردار بودند.

مسابقه بین شفیلد و FA که در دسامبر 1871 برگزار شد ، به دلیل شواهد توسعه چندین موقعیت جدید قابل توجه است. در کنار اولین اشاره به مهاجمان ، از طرفین (که اکنون وینگر نامیده می شوند) نیز نام برده شد. بقیه اعضای تیم هافبک را تشکیل می دادند. نیمه دفاع (که در بازی مدرن به عنوان مدافع میانی شناخته می شود) یک سال بعد ذکر شد. در اواسط دهه 1870 استفاده از یک دروازه بان با کمک دو گل پوششی و دو نیمه دفاع معمول بود. این حمله از پنج هافبک و یک بازیکن به جلو ساخته شده بود. این سیستم باعث شده تا سیستم 2-2-5-1 تولید شود.