"فوتبال کل" هلندی

آموزش دروازه بانی در مشهد

دفاع های راست به جلو رانده شدند یا چارلتون می تواند در میانه مشارکت اعتصابی راجر هانت و جف هرست نفوذ کرده و مرکز دفاع حریف را با نتیجه 4–3–3 بیش از حد بارگیری کند ، یا یک نفر اضافی را در محوطه جریمه یا یک گزینه موثر از راه دور فراهم کند. قهرمان ناشناخته تیم آلف رمزی در انگلیس نوبی استایلز بود که خط اصلی خط میانی بود که وقتی چارلتون در حمایت از مهاجمان به جلو حمله کرد تیم در دفاع به او اعتماد کرد.

"فوتبال کل" هلندی
    دهه 1970 شاهد طرح "فوتبال کل" هلندی بود. اگرچه سیستم سنگین و مشخصی را به دوش نمی کشد ، اما سیستم به بازیکنان کاملاً همه کاره ای متکی بود که می توانستند در هر موقعیتی که شرایط بازی به آنها اقتضا می کرد ، جای خود را پر کنند. یوهان کرایف افسانه ای یکی از این بازیکنان بود ، که با داشتن تقریباً توانایی بازی در هر موقعیت بیرون زمین ، ایده کل فوتبال را تجسم می بخشد. انتقاد عمده به این سبک بازی این بود که ، برای تیم ملی هلند ، هرگز یک جام بزرگ به بار نیاورد ، اگرچه به آنها کمک کرد تا به دو فینال متوالی جام جهانی (1974 و 1978) برسند. این بحث تا حدی با این واقعیت نفی می شود که تیم آژاکس که کرایف در آن بازی می کرد ، در اوایل تا اواسط دهه 1970 موفق به کسب سه عنوان قهرمانی متوالی در جام اروپا شد.

3–5–2 سازند
    در جام جهانی فیفا 1986 ، کارلوس بیلاردو از آرژانتین از ترکیب 3–5–2 (یا شاید دقیق تر ، 3–5–1–1) رونمایی کرد ، زیرا بازی ساز وی ، دیگو مارادونا ، نیز به عنوان مهاجم دوم بازی می کرد "سوراخ".