تاریخ قبل از سال 1863

آموزش دروازه بانی در مشهد

مفهوم ضربه آزاد - یعنی فرصتی برای زدن توپ بدون به چالش کشیده شدن توسط حریفان - از اوایل قرن نوزدهم در بازی های فوتبال مدارس دولتی یافت می شود. سه موقعیتی که ضربه آزاد به طور معمول در آن یافت می شود:

    به عنوان پاداش برای یک صید عادلانه
    بعد از لمس کردن
    پس از یک تخلف توسط تیم حریف

عادلانه گرفتن

شکار عادلانه رایج ترین دلیل یک ضربه آزاد در کدهای فوتبال اوایل قرن نوزدهم بود. نمونه اولیه آن را در شهادت متیو بلکسام ، در قسمت مشهور یافتیم که وی نوآوری "دویدن با توپ" در مدرسه راگبی را به اقدامات ویلیام وب الیس در سال 1823 نسبت داد:

    [الیس] توپ را در آغوش گرفت. از این رو ، طبق قوانین آن زمان ، او باید بدون آنکه از توپ جدا شود ، تا آنجا که می خواست بازنشسته شود ، زیرا رزمندگان طرف مقابل فقط می توانستند تا جایی که توپ را گرفته بود پیش بروند و قادر به عجله به جلو نبود تا اینکه او آن را فشار داد یا آن را برای دیگری قرار داد تا او را لگد بزند ، زیرا با استفاده از این ضربات مکانی بیشتر گلها در آن روزها زده شد ، اما لحظه برخورد توپ با زمین ، طرف مقابل ممکن است عجله کند.

اولین قوانین منتشر شده فوتبال ، قوانین مدرسه راگبی در سال 1845 ، تأیید می کند که یک ضربه آزاد برای گرفتن یک ضربه تعویض می شود:

    در صورت ضربه به زمین ، به محض برخورد توپ با زمین ، شارژ منصفانه است. در صورت ضربه از یک ضربه ، به محض اینکه پای بازیکن از زمین خارج شود ، و نه قبلا.

اگرچه "قوانین کمبریج" در سال 1848 که هنری سی. مالدن در سال 1897 توصیف کرد ، دوام نیافته است ، اما مالدن بیانگر این است که آنها یک ضربه آزاد برای گرفتن عادلانه دریافت کرده اند. قوانین 1856 کمبریج ، که زنده مانده اند ، صراحتاً چنین ضربه آزاد را صادر کرده است:

    وقتی بازیکنی توپ را مستقیماً از روی پا می گیرد ، ممکن است بدون اینکه با آن بدود ، آن را لگد بزند.

سایر کدهای ابتدایی که یک ضربه آزاد برای گرفتن عادلانه اعطا می کنند شامل مدرسه Shrewsbury (1855) ، Harrow School (1858) ، Sheffield FC (1858) ، Melboue FC (1859)  و Blackheath FC (1862). همه این ضربات ، به جز ضربه های شفیلد ، اجازه می دهد تا مستقیماً یک گل به ثمر برسد.