ضربه کرنر

آموزش دروازه بانی در مشهد

ضربه کرنر خود در نامه ای به سردبیر روزنامه شفیلد دیلی تلگراف که در 22 مارس 1867 منتشر شد پیشنهاد شد. نویسنده ، با نام مستعار "روژ" نوشت ، استدلال کرد که قانون فعلی "تحریک بزرگی برای بازی ناپاک و ناپسند است ، زیرا آشکارا به نفع یک طرف مدافع است که اجازه می دهد توپ از خط دروازه خود عبور کند ، آنها یک امتیاز بزرگ یا یک ضربه آزاد دارند ". در عوض ، روژ پیشنهاد داد ، "هنگامی که توپ پشت خط دروازه لگد می خورد ، بازیکنان باید [برای لمس] بدوند ، و طرفی که لمس می کند ، از نزدیکترین پرچم کرنر وارد زمین می شود". این ضربه کرنر سال بعد به فوتبال شفیلد وارد شد ، در نتیجه یک تغییر قانون که توسط Norfolk F.C پیشنهاد شد. قانونی که در اکتبر 1868 تصویب شد ، اجرا شد:

    هنگامی که توپ از بالای تیر دروازه لگد می خورد ، باید توسط طرف پشت دروازه اش که در فاصله شش یاردی از حد دروازه اش قرار دارد ، آن را لگد بزند. طرفی که بدین ترتیب توپ را لگد می زند به هر روشی که بخواهد صاحب یک ضربه ایستگاهی مناسب می شود. طرف مقابل در شش متری توپ مجاز به نزدیک شدن نیست. هنگامی که توپ پشت خط دروازه لگد می خورد ، بازیکن طرف مقابل آن که آن را بیرون می کشد ، باید آن را از نزدیکترین پرچم کرنر وارد کند. تا زمان لگد شدن هیچ بازیکنی مجاز به فاصله شش یاردی توپ نیست.

این فرم شفیلد از ضربه کرنر دو تفاوت قابل توجه با نسخه امروز داشت:

    این ضربه کرنر را می توان به دو تیم تهاجمی یا مدافع اعطا کرد ، بسته به این که کدام تیم توپ را پشت خط دروازه قرار دهد.
    وقتی توپ مستقیم از بالای تیر دروازه گرفته شد ، توسط هر دو تیم ، یک ضربه گل به تیم مدافع اعطا شد.

باشگاه های شفیلد این شکل از قانون ضربه کرنر را حفظ می کنند تا زمانی که در سال 1877 به طور عمده قوانین FA را تصویب کنند.